Hoe een belletje van vader NEC aan een nieuweling hielp

In dit artikel:

NEC haalde vlak voor het sluiten van de transfermarkt twee minder bekende middenvelders binnen: de Kroaat Darko Nejašmić en de Fransman Noé Lebreton. In de Jarda Podcast legt directeur spelerszaken Carlos Aalbers uit dat beide spelers al langere tijd op de radar stonden.

Nejašmić tekende voor twee seizoenen. NEC had hem vorig seizoen ook al benaderd toen hij bij Osijek speelde, maar hij koos toen voor een lucratieve aanbieding in de Verenigde Arabische Emiraten. Die overstap viel tegen: te hoge temperaturen, weinig competitiviteit en strikte regels voor buitenlandse spelers maakten het lastig voor hem. Via zijn vader kwam de vraag of NEC nog interesse had; omdat Nejašmić zowel op de nummer zes als centraal achterin inzetbaar is en er onzekerheid was over Jenson Seelt, greep NEC de kans en beloonde zijn professionele houding.

Lebreton past in NEC’s profiel van jonge talenten met potentie en werd aangetrokken met het oog op mogelijke vertrek van spelers als Kodai Sano of Dirk Proper volgend seizoen. Aalbers volgde hem lang en rekende op een gunstigere prijs toen SM Caen degradeerde naar het derde niveau in Frankrijk, maar de Fransen stelden aanvankelijk een hoog bedrag. Door intensief onderhandelen – en omdat de speler duidelijk naar NEC wilde – viel de vraagprijs later terug. Papierwerk en afstemming met club en agent verliepen tot het laatste moment: wat al afgerond leek op zaterdagochtend kreeg nog een aanvullende voorwaarde van Caen, waardoor de afronding pas om acht uur ’s avonds rond was. Aalbers besloot het bod te accepteren ook uit respect voor de speler die de hele dag wachtte.

De transfers illustreren NEC’s lange adem en strategie: vroeg scouten, flexibiliteit in posities en handelen op het juiste moment tijdens de transferwindow.